wektorami

Encyklopedia PWN

mat. liczby postaci z = a + bi, gdzie a oraz b są liczbami rzeczywistymi, nazywanymi odpowiednio częścią rzeczywistą oraz częścią urojoną z, oznaczanymi a = Re z, b = Im z, a i — jednostką urojoną, tzn. liczbą, która ma własność i² = –1;

łączność działania, asocjatywność,

mat. własność działania ∘, określonego na elementach a, b, c, ... (liczbach, wektorach itp.), wyrażająca się tzw. prawem łączności: (a ∘ b) ∘ c = a ∘ (b ∘ c);

magnetooporowe zjawisko, zjawisko magnetorezystancyjne,

jedno ze zjawisk galwanomagnet. polegające na zmianie oporu elektr. półprzewodników i metali pod wpływem pola magnetycznego;

magnetorezystor

[gr.-łac.],

magnetoopornik,

rezystor o rezystancji zmieniającej się pod wpływem zewn. pola magnet. (magnetooporowe zjawisko);

moment statyczny,

wielkość wektorowa charakteryzująca: rozkład masy w ciele — materialny m.s., oraz geom. formę ciała — geometryczny m.s.;

Newton

[nju:tn]

Sir Isaac