utleniacza
Encyklopedia PWN
chem. atom, jon lub cząsteczka, która w reakcji oksydacyjno-redukcyjnej jest akceptorem elektronu (elektronów);
proces fizykochemiczny, którego podstawą jest przebiegająca z dużą szybkością reakcja utleniania, polegająca na gwałtownym łączeniu się substancji spalanej (paliwa) z utleniaczem, której towarzyszy wydzielanie się dużej ilości energii i zazwyczaj płomień;
substancje chem. zdolne do egzotermicznego rozkładu lub spalania z wydzieleniem dużych ilości gorących gazów, stanowiące źródło energii i czynnik roboczy w silnikach rakietowych;
związki chemiczne lub mieszaniny, w których pod wpływem zewn. impulsu energ. o odpowiedniej intensywności rozwinie się szybka reakcja chem. z wydzieleniem dużych ilości gazów o bardzo wysokiej temperaturze.
rodzaj bojowych środków chem. używanych do rażenia ludzi, zwierząt i wywoływania pożarów;
substancje gazowe, ciekłe i stałe, które, doprowadzone w odpowiedni sposób do ogniska pożaru, powodują przerwanie procesu spalania;
