utleniacza

Encyklopedia PWN

równanie opisujące zależność potencjału elektrody, na której zachodzi odwracalna reakcja utleniania–redukcji Utl + ne = Red od stężeń (ściślej — aktywności) utleniacza Utl i reduktora Red: E = E⁰ – (RT/nF) ln([Red]/[Utl]), gdzie E⁰ standardowy potencjał elektrody, tzn. dla aktywności równych jedności, R — stała gazowa, n — liczba wymienianych elektronów, F — stała Faradaya.

oksydymetria,

chem. dział redoksometrii obejmujący bezpośrednie oznaczanie reduktorów (lub pośrednie utleniaczy) za pomocą miareczkowania mianowanymi roztworami utleniaczy.

ozon

[gr. ózōn ‘pachnący’],

tritlen, O₃,

alotropowa odmiana tlenu, o cząsteczce trójatomowej;

pirotechnika

[gr. pyr ‘ogień’, téchnē ‘sztuka’, ‘rzemiosło’],

dziedzina wiedzy obejmująca otrzymywanie mieszanin pirotechn., badanie ich właściwości oraz sporządzanie wyrobów pirotechn. służących do inicjowania i przenoszenia ognia oraz wywoływania efektów opt., akustycznych, cieplnych i miotających;

płucoserce,

urządzenie zastępujące czynność płuc i serca podczas operacji na otwartym sercu (usuwanie wad wrodzonych, wszczepianie zastawek, transplantacje serca), wymagających zastosowania krążenia pozaustrojowego w celu podtrzymania funkcji życiowych organizmu.

polimeryzacja

[gr. polymerḗs ‘wieloczęściowy’],

proces przemiany monomerów jednego rodzaju lub mieszaniny monomerów w makrocząsteczkę.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>