torze fonicznym
Encyklopedia PWN
odbiornik telewizyjny, telewizor,
urządzenie elektroniczne przeznaczone do odbioru sygnałów telewizyjnych (emitowanych przez telewizyjne stacje nadawcze za pomocą anten nadawczych lub przesyłanych przewodowo w telewizyjnych sieciach przewodowych; telewizja) oraz do przetwarzania ich na obraz, odtwarzany na ekranie kineskopu lub ekranie LCD czy PDP, i na towarzyszący mu dźwięk, odtwarzany za pomocą głośnika (zespołu głośników) bądź słuchawek.
kompandor
urządzenie elektroniczne przeznaczone do zmiany dynamiki sygnałów (np. fonicznych), przenoszonych przez tory transmisyjne analogowych systemów telekomunik.;
[ang.],
systemy stosowane w urządzeniach do zapisu i odtwarzania dźwięku umożliwiające uzyskanie dźwięku o wysokiej jakości;
urządzenie do zapisywania (rejestracji) na taśmie magnetycznej (magnetyczny zapis) i odczytywania z niej sygnału wizyjnego (obrazu przetworzonego na sygnał elektryczny) i towarzyszącego mu sygnału fonicznego (dźwięku przetworzonego na sygnał elektryczny);
urządzenie przeznaczone do kształtowania charakterystyki przenoszenia toru telekomunik. (np. fonicznego — k. dźwięku, wizyjnego — k. obrazu);
odbiornik radiofoniczny, pot. radio,
telekom. rodzaj odbiornika radiokomunikacyjnego powszechnego użytku, przeznaczonego do odbioru i przetwarzania emitowanych przez stacje nadawcze fal radiowych wielkiej częst. przenoszących sygnały foniczne.
