kompandor
urządzenie elektroniczne przeznaczone do zmiany dynamiki sygnałów (np. fonicznych), przenoszonych przez tory transmisyjne analogowych systemów telekomunik.;
[ang.],
kompandor
Encyklopedia PWN
stanowi zespół złożony z kompresora, występującego na początku toru transmisyjnego, służącego do zmniejszania dynamiki przekazywanego sygnału, oraz ekspandora, występującego na końcu toru, służącego do zwiększania dynamiki sygnału; k. działa skutecznie wówczas, gdy kompresor i ekspandor mają symetryczne, dokładnie odpowiadające sobie charakterystyki przenoszenia sygnałów; zastosowanie k. w torze transmisyjnym o określonej dynamice zmniejsza zniekształcenia przesyłanych sygnałów o zbyt dużej dynamice oraz wpływ zakłóceń (zwłaszcza szumów) ośr. transmisyjnego; k. są stosowane gł. w torach fonicznych analogowych urządzeń elektronicznych, np. magnetofonach, magnetowidach, gramofonach, tunerach radiowych, modemach, systemach telefonii komórkowej. Współczesne k. są wytwarzane jako układy scalone, zawierające w jednej obudowie kompresor i ekspandor.
