topologiczna
Encyklopedia PWN
geometria
dyscyplina nauki zajmująca się badaniem figur, tj. fragmentów rozmaitych przestrzeni.
[gr. gḗ ‘ziemia’, metréō ‘mierzę’],
matematyk niemiecki;
matematyk niemiecki;
homeomorfizm
mat. funkcja wzajemnie jednoznaczna (różnowartościowa i na) pomiędzy przestrzeniami topologicznymi i taka, że ona sama oraz odwrotna do niej — są ciągłe;
[gr. homoiómorphos < hómoios ‘równy’, ‘podobny’, morphḗ ‘kształt’],
mat. podstawowy dział topologii algebraicznej zajmujący się badaniem przestrzeni topologicznych za pomocą przyporządkowanych im systemów algebraicznych, spośród których najważniejsze są grupy homologii.
mat. przeniesienie struktury ze zbioru A na zbiór klas abstrakcji (abstrakcji zasada) pewnej relacji równoważności r w A (zbiór ilorazowy A/r).
