tolerancja
Encyklopedia PWN
powstała w latach 70. XX w. zool. dyscyplina behawioralna z pogranicza ekologii i etologii zwierząt, która bada funkcjonalne aspekty zachowania, tzn. sposoby zachowania się, które zwierzęta wykorzystują w swych związkach ze środowiskiem nieożywionym i pozaspoł. ożywionym (biocenotycznym).
ekotyp
ekol. grupa osobników jednego gatunku występujących na określonym obszarze, odróżniających się zespołem odmiennych cech morfologicznych i genetycznych od pozostałej części osobników danego gatunku;
[gr.],
emocja
psychol. we współczesnej psychologii system obejmujący uczucia, uznawane za składnik subiektywny, pobudzenie fizjologiczne wraz ze specyficzną ekspresją oraz zmiany zachowania.
[łac. emovere ‘poruszać’],
teoria religijno-polityczna o zależności Kościoła od państwa, głosząca, że Kościół otrzymuje swą władzę od państwa, oraz dopuszczająca apelację od władzy kościelnej do państwowej.
ekon. zbiór zasad postępowania, które wynikają z przekonania, że przyszłość świata nie jest zdeterminowana katastroficzną wizją samozagłady nuklearnej.
eurybaty
ekol. organizmy o dużym zakresie tolerancji w zakresie głębokości wód, → eurybionty.
[gr.],
