ekotyp

ekotyp

[gr.],

ekol. grupa osobników jednego gatunku występujących na określonym obszarze, odróżniających się zespołem odmiennych cech morfologicznych i genetycznych od pozostałej części osobników danego gatunku;

cechy te kształtują się pod wpływem odmiennych warunków środowiska oddziałujących na organizmy; manifestują się one m.in.: zróżnicowanym pokrojem ciała, różną tolerancją na temperaturę, oświetlenie, składniki pokarmowe, np. krwawnik pospolity rosnący w górach jest znacznie niższy niż osobniki tego samego gatunku na nizinach, co jest wynikiem warunków klimatycznych panujących w górach.