telekomunikacyjny
Encyklopedia PWN
rodzaj systemu telekomunikacyjnego, złożonego z urządzeń służących do przesyłania sygnałów elektr. i mających określone cechy konstrukcyjne;
telewizja
dział telekomunikacji zajmujący się przetwarzaniem obrazów scen ruchomych (z natury lub uprzednio zarejestrowanych na taśmie magnet.) na sygnały elektr., tzw. sygnały wizyjne, ich przesyłaniem łączami telekomunik. oraz odtwarzaniem w miejscu odbioru;
[gr. tḗle ‘daleko’, łac. visio ‘widzenie’],
VSAT, ang. Very Small Aperture Terminal,
sieć (system) łączności satelitarnej, w której abonenckie stacje naziemne, umiejscowione na lądzie (satelitarna stacja naziemna), tzw. terminale VSAT, są wyposażone w anteny o małej powierzchni (aperturze).
stolica Polski i województwa mazowieckiego, pow. grodzki, na Nizinie Środkowomazowieckiej, obejmującej w granicach miasta część Kotliny Warszawskiej, Doliny Środkowej Wisły, Równiny Warszawskiej oraz krańce równin Wołomińskiej i Łowicko-Błońskiej, nad Wisłą (w obrębie miasta 28 km biegu rzeki); ośrodek aglomeracji warszawskiej.
telekom. czynność polegająca na przyporządkowaniu adresu osobie fiz. lub prawnej, wyodrębnionemu obiektowi lub procesowi telekomunikacyjnemu.
francuski koncern lotniczy, założony 1970, z siedzibą w Paryżu;
