telekomunikacyjny
Encyklopedia PWN
duże przedsiębiorstwo telekomunikacyjne;
międzynarodowa organizacja łączności satelitarnej z siedzibą w Moskwie, założona 15 XI 1971 na mocy międzynarodowego porozumienia (ratyfikowanego 1972) przez: Bułgarię, Czechosłowację, Kubę, Mongolię, NRD, Polskę, Rumunię, Węgry i ZSRR; także nazwa systemu radiokomunikacji satelitarnej.
spółka niemiecka, założona 1890 pod nazwą Mannesmannröhren Werke, z siedzibą w Düsseldorfie;
Międzynarodowy Doradczy Komitet Radiokomunikacyjny, franc. Comité Consultatif International des Radiocommunications, CCIR,
komitet założony 1928 z siedzibą w Genewie;
Międzynarodowy Doradczy Komitet Radiokomunikacyjny, fr. Comité Consultatif International des Radiocommunication (CCIR),
organizacja zał. 1928, stały organ Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego (ITU), z siedzibą w Genewie;
powszechnie dostępna norma przyjęta przez Europejski Komitet Normalizacyjny (CEN), Europejski Komitet Normalizacyjny Elektrotechniki (CENELEC) lub (dopiero od 1997) Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych (ETSI), a także norma telekomunikacyjna (oznaczana ETS) przyjęta przez ETSI (do 1997).
