telekomunikacyjny

Encyklopedia PWN

[łac.],

układ elektroniczny umożliwiający komutację (telekomutacja) kanałów telekomunikacyjnych zwielokrotnionych czasowo (telekomunikacyjne drogi);

krotnica,

urządzenie teletransmisyjne, umożliwiające wykorzystanie toru telekomunikacyjnego do jednoczesnego przesyłania wielu sygnałów (tzw. transmisji wielokrotnej; multipleksacja), rodzaj multipleksera;

radiokomunikacja

[łac.],

dział telekomunikacji związany z przesyłaniem wiadomości na odległość przy użyciu fal elektromagnetycznych, gł. fal radiowych;

sygnał

[łac. signalis ‘dający znak’],

telekom. czynnik będący nośnikiem wiadomości, umożliwiający jej przesyłanie na odległość lub rejestrację;

Urząd Komunikacji Elektronicznej (UKE),

jednostka organiz. administracji rządowej w Polsce, utworzony 14 I 2006; jest kontynuacją Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty (2002–06) oraz Urzędu Regulacji Telekomunikacji (2000–02);

Urząd Regulacji Telekomunikacji i Poczty (URTiP),

jednostka organizacyjna administracji rządowej w Polsce;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>