Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny
 
Encyklopedia PWN
Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny, ang. International Telecommunication Union Wymowa (ITU Wymowa), fr. Union Internationale des Télécommunications (UIT),
organizacja międzynar., zał. 1932 w Madrycie;
zastąpiła Międzynar. Związek Telegraf. (utworzony 1865, Polska była członkiem od 1921) i Międzynar. Związek Radiotelegraf. (zał. 1906); od 1947 wyspecjalizowana organizacja ONZ z siedzibą w Genewie; działa na podstawie Międzynar. Konwencji Telekomunik. z 1932, znowelizowanej 1982 w Nairobi; jej celem jest upowszechnianie i doskonalenie urządzeń techn. w dziedzinie telekomunikacji, a także ich najbardziej wydajna eksploatacja oraz ustalanie działalności państw w tym zakresie; najwyższym organem ITU są świat. i regionalne konferencje ds. normalizacji komunikacji oraz radiokomunik.; w ramach ITU działają m.in: Sektor Radiokomunikacji (ITU-R, do 1993 Międzynarodowy Doradczy Komitet Radiokomunikacyjny), Sektor Telekomunikacji (ITU-T, do 1993 Międzynarodowy Doradczy Komitet Telegraficzny i Telefoniczny), Sektor Rozwoju Telekomunikacji (ITU-D); 2009 ITU zrzeszał 191 państw członkowskich i ponad 700 czł. w sektorach.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia