VSAT
 
Encyklopedia PWN
VSAT, ang. Very Small Aperture Terminal,
sieć (system) łączności satelitarnej, w której abonenckie stacje naziemne, umiejscowione na lądzie (satelitarna stacja naziemna), tzw. terminale VSAT, są wyposażone w anteny o małej powierzchni (aperturze).
Sieć VSAT tworzy konfigurację wieloboku, w której terminale abonenckie są połączone ze sobą za pośrednictwem satelity telekomunik., należącego do jednego z systemów radiokomunikacji satelitarnej (np. Eutelsat, Intelsat), lub konfigurację gwiazdy ze stacją centralną (ang. Hub), pośredniczącą w satelitarnych połączeniach terminali abonenckich. Terminal VSAT (zwykle bezobsługowy), składa się z zespołu ODU (ang. Outdoor Unit), instalowanego na zewnątrz budynku, oraz z zespołu IDU (ang. Indoor Unit), instalowanego w pomieszczeniu; pierwszy jest wyposażony w antenę o małej średnicy (najczęściej 1,2–2,4 m), wzmacniacz o mocy wyjściowej ok. 1 W i konwertery, drugi zawiera m.in. wzmacniacze, modemy i urządzenia końcowe. Stacja centralna jest wyposażona w antenę o dużej średnicy (3–10 m) i wzmacniacz o mocy wyjściowej 2–200 W; różni się od terminala abonenckiego dodatkowymi urządzeniami, realizującymi funkcje zarządzania systemem oraz funkcje tworzenia połączeń z innymi sieciami, np. z publiczną siecią telekomunikacyjną. Sieci VSAT korzystają z pasm: Ku (14–14,5 GHz dla łączy Ziemia — satelita i 10,7–12,75 GHz dla kierunku odwrotnego) lub C (odpowiednio 5,85–6,425 GHz i 3,625–4,2 GHz); świadczą usługi telekomunik. (gł. przesyłanie danych), zwykle dla abonentów sieci korporacyjnych w obszarach pozbawionych naziemnej infrastruktury telekomunikacyjnej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia