sylabiczny
Encyklopedia PWN
system pisma ideograficzno-sylabicznego, stworzony przez Sumerów;
dwie odmiany pisma powstałego na Krecie (odkryte 1900 przez A. Evansa i jego następców w Knossos, Fajstos, Aja Triada i in. miastach);
język z południowej grupy rodziny drawidyjskiej (drawidyjskie języki), bliski tamilskiemu, używany w Indiach w stanie Kerala (Wybrzeże Malabarskie);
melodia
jeden z gł. elementów dzieła muz. (obok rytmu, harmonii, dynamiki, agogiki, barwy dźwięku i formy); następstwo dźwięków różnej wysokości, zwykle porządkowanych wg określonych zasad tonalnych (tonalność), rytmiczno-metrycznych i formalnych.
[gr.],
Naxi, Nahsi, Nasi, zw. też Moso,
grupa etniczna zamieszkująca Yunnan i Sichuan w południowych Chinach,
system znaków służący do utrwalenia lub zastąpienia języka mówionego przez zapis.
