sylabiczny
Encyklopedia PWN
dewanagari, nagari,
północnoindyjskie pismo sylabiczne pochodzące od pisma brahmi;
pismo sylabiczne, pochodzące od spółgłoskowego pisma południowoarabskiego, które dotarło do Erytrei ponad 2500 lat temu;
eurytmia
harmonijne ukształtowanie rytmu w poezji lub prozie, będące wynikiem powtarzalności identycznie lub podobnie ukształtowanych części wypowiedzi literackiej;
[gr. eurythmía ‘ład’, ‘takt’, ‘harmonia’],
grecki język, greka,
jeden z języków indoeuropejskich, urzędowy w Grecji i na Cyprze, używany także w diasporze greckiej (m.in. Włochy, Ameryka Północna, Afryka Południowa, państwa powstałe po upadku ZSRR, Bliski Wschód i Australia).
pisma używane na subkontynencie indyjskim (w Indiach, Bangladeszu, Nepalu, Pakistanie i Sri Lance) oraz wywodzące się z nich systematy graficzne;
pismo ideograficzno-sylabiczne, wywodzące się z pisma chińskiego;
