grecki język

grecki język, greka,

jeden z języków indoeuropejskich, urzędowy w Grecji i na Cyprze, używany także w diasporze greckiej (m.in. Włochy, Ameryka Północna, Afryka Południowa, państwa powstałe po upadku ZSRR, Bliski Wschód i Australia).

W starożytności powszechnie używany na Półwyspie Bałkańskim i na wybrzeżach Azji Mniejszej, a także w południowej części Półwyspu Apenińskiego i na Sycylii (tzw. Wielka Grecja) 3 okresy: starogrecki (od XV w. p.n.e.), główne dialekty: arkadyjsko-cypryjski, joński z attyckim, który był językiem klasycznym, eolski, dorycki i tzw. dialekty północno-zachodnie; średniogr. (IV w. p.n.e.–V w. n.e.) koine; nowogr. (od V w. n.e.), z wieloma dialektami. Najstarsze teksty w piśmie sylabicznym (linearnym B); pismo alfabetyczne od początku I tysiąclecia p.n.e.; literatura sięga VIII w. (Homer). Język grecki wywarł wpływ na łacinę, wszystkie języki europejskie oraz częściowo języki azjatyckie; współczesne międzynarodowe słownictwo naukowe oraz techniczne opiera się w znacznej mierze na podstawie greckiej.