koine,
wspólny (ogólny) język grecki, utworzony w IV i III w. p.n.e. na podstawie dialektu attyckiego;
koine
Encyklopedia PWN
stanowił podstawę nowożytnych dialektów nowogreckich.; od greki klasycznej odróżniał się m.in. elementami gramatyki (np. zanik liczby podwójnej, ściągnięcia w koniugacji), wymową (jotacyzm: wymowa wielu dyftongów, a potem także litery eta jak i) oraz dużą liczbą neologizmów w słownictwie; terminem „koine” określa się każdy język wspólny na większym obszarze, który wytworzył się wskutek zaniku różnic dialektalnych; greką koine został napisany m.in. Nowy Testament.
