sylabiczny
Encyklopedia PWN
sanskryt
język indoaryjski z rodziny indoeur., jeden z konstytucyjnych języków Indii;
[‘zestawiony’, ‘kunsztowny’],
słowacki poeta renesansowy;
sonanty
w niektórych typach terminologii fonetycznej — spółgłoski sylabiczne, tzn. występujące w funkcji ośrodka sylaby (np. l w czeskim wyrazie vlk) lub samogłoski niesylabiczne (samogłoski), albo też obie te klasy łącznie.
[łac.],
sylabizm
→ wiersz sylabiczny.
[gr.],
Symeon Połocki, Simiaon Połacki, Simieon Połocki, właśc. Samuel J. Piotrowski-Sitnianowicz, ur. 1629, Połock, zm. 25 VIII 1680, Moskwa,
białorusko-ros.-ukr. kaznodzieja, pisarz i działacz bractwa cerkiewnego;
