rzymskokatolicki
Encyklopedia PWN
ogół dzieł architektury i sztuk plastycznych służących chrześcijańskim wspólnotom uznającym potrzebę istnienia wyodrębnionego miejsca kultu, a więc zarówno tym, które uznają realną Bożą obecność w świątyni (Kościół rzymskokatolicki, Kościół polskokatolicki, Kościół prawosławny), jak i tym, które taką obecność sprowadzają do wymiaru symbolicznego (Kościół ewangelicko-augsburski, Kościół ewangelicko-reformowany, wspólnota braci morawskich).
tabernakulum
w kościołach rzymskokatolickich mała, zamykana szafka lub wnęka w murze, przeznaczona do przechowywania konsekrowanej hostii i komunikantów;
[łac. tabernaculum ‘szałas’],
tunika
[łac.]:
stolica Polski i województwa mazowieckiego, pow. grodzki, na Nizinie Środkowomazowieckiej, obejmującej w granicach miasta część Kotliny Warszawskiej, Doliny Środkowej Wisły, Równiny Warszawskiej oraz krańce równin Wołomińskiej i Łowicko-Błońskiej, nad Wisłą (w obrębie miasta 28 km biegu rzeki); ośrodek aglomeracji warszawskiej.
