rzymskokatolicki
Encyklopedia PWN
rabdos, bakteria,
w Kościołach obrządku wschodniego laska należąca do insygniów biskupa, symbolizująca jego urząd pasterski i zwierzchność duchową;
trybunał papieski w Kościele rzymskokatolickim.
polityka rządu rosyjskiego prowadzona w okresie zaborów w celu wpojenia rosyjskiej kultury oraz świadomości narodowej ludności zamieszkującej ziemie zajęte w wyniku rozbiorów Polski; panował pogląd, że dialekty języków białoruskiego i ukraińskiego są regionalnymi odmianami języka rosyjskiego, wyznawcy prawosławia oraz katolicyzmu obrządku greckiego są Rosjanami, ludność polska, litewska i żydowska zaś powinna przyjąć język, kulturę i religię Rosjan.
poeta ukr.;
rozłam w chrześcijaństwie w XI w., którego skutkiem było zerwanie więzi między Kościołem wschodnim (prawosławnym) a Kościołem rzymskokatolickim.
naród południowosłow. tworzący podstawową ludność Słowenii (ok. 1,6 mln, 2003);
