rezystancją

Encyklopedia PWN

rezystancja
[łac.],
fiz. czynny (omowy) → opór elektryczny.
tranzystor
[ang.],
przyrząd półprzewodnikowy o co najmniej 3 elektrodach mający właściwość wzmacniania sygnałów elektr., tj. stanowiący element czynny układów elektronicznych;
czujnik, sensor:
magnetorezystor
[gr.-łac.],
magnetoopornik,
rezystor o rezystancji zmieniającej się pod wpływem zewn. pola magnet. (magnetooporowe zjawisko);
mostek elektr. służący do pomiaru rezystancji, indukcyjności i pojemności elementów elektr. (np. rezystora, kondensatora, cewki indukcyjnej) oraz innych wielkości fiz. jednoznacznie z nimi związanych (np. temperatury).
termistor
[ang. thermally sensitive resistor],
rezystor półprzewodnikowy o rezystancji silnie zależnej od temperatury.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia