rezystancją
Encyklopedia PWN
duży, zwykle gwałtowny wzrost natężenia prądu elektr. w dielektryku lub półprzewodniku wywołany doprowadzeniem napięcia większego niż pewna charakterystyczna wartość, zw. napięciem przebicia.
układ przenoszenia mocy (stosowany np. w lokomotywach spalinowo-elektr.), w którym moc mech. silnika cieplnego jest przekształcana w moc elektr. doprowadzaną następnie do silnika (lub silników) elektrycznych.
przetwornik cyfrowo-analogowy, przetwornik C/A,
układ elektroniczny, zwykle scalony, przeznaczony do przeprowadzania operacji przetwarzania cyfrowo-analogowego.
element przeznaczony do prowadzenia (przewodzenia) prądu elektr. wzdłuż wyznaczonej nim drogi.
Q-metr, miernik dobroci,
metrol. przyrząd elektroniczny do pomiaru dobroci układu cewek indukcyjnych, tj. stosunku reaktancji indukcyjnej cewki ωL do tzw. szeregowej rezystancji strat cewki Rs (dobroć Q = ωL/Rs);
różniczkujący układ, obwód różniczkujący,
obwód prądu zmiennego, w którym napięcie wyjściowe Uwy jest w przybliżeniu proporcjonalne do prędkości zmian napięcia wejściowego Uwe, czyli do pochodnej przebiegu tego napięcia względem czasu; Uwy(t) = k(dUwe(t)/dt)
,
