re
Encyklopedia PWN
ren, Re, rhenium,
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 75;
w religii staroż. Egiptu grupy 3 wyobrażeń (np. posągów) lub imion boskich tworzących sakralną jedność;
Laplace’a przekształcenie, transformacja Laplace’a,
mat. przekształcenie całkowe, które funkcji zmiennej rzeczywistej f(t) przyporządkowuje funkcję zmiennej zespolonej F(z): 
, gdzie f(t) jest funkcją określoną na półprostej (0, +∞) — p.L. jednostronne, lub 
, gdzie f(t) jest określona na całej prostej (tzn. −∞ < t < +∞) — p.L. dwustronne.
syn Józsefa st., węgierski działacz polityczny, archiwista, muzealnik, nauczyciel;
mat. liczby postaci z = a + bi, gdzie a oraz b są liczbami rzeczywistymi, nazywanymi odpowiednio częścią rzeczywistą oraz częścią urojoną z, oznaczanymi a = Re z, b = Im z, a i — jednostką urojoną, tzn. liczbą, która ma własność i2 = 
;
;
