ren

wyk. A. Dukata/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

ren, Re, rhenium,

pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 75;

Symbol: Re

Nazwa łacińska: Rhenium

Liczba atomowa: 75

Pierwiastek promieniotwórczy: nie

Grupa układu okresowego pierwiastków: 7 — manganowce

Odkrycie: 1925

Odkrywca: Noddack Walter, Noddack-Tacke Ida, Berg Otto

względna masa atomowa 186,207; r. należy do grupy manganowców; srebrzystoszary, ciężki metal, jeden z trudniej topliwych; temperatura topnienia 3180°C, temperatura wrzenia 5627°C, gęstość 20,53 g/cm³; odporny chemicznie; roztwarza się w kwasach utleniających (np. azotowym) oraz w roztworach nadtlenku wodoru H₂O₂; występuje na stopniach utlenienia: −I, II, IV, VI i VII (związki najtrwalsze); lity metal łączy się z tlenem dopiero w wysokich temperaturach, sproszkowany reaguje już po słabym ogrzaniu, tworząc żółty, krystal., lotny tlenek Re₂O₇, znane są też ReO₃ i ReO₂; r. tworzy też związki z fluorowcami, siarką oraz liczne związki koordynacyjne. R. jest pierwiastkiem bardzo rzadkim (zawartość w skorupie ziemskiej 10^–7% masy); występuje w molibdenicie, kolumbicie, platynie rodzimej oraz w łupkach miedzionośnych; otrzymywany przez utleniające prażenie koncentratów molibdenitowych, podczas którego związki r. przechodzą w heptatlenek Re₂O₇ poddawany (po wydzieleniu i oczyszczeniu) redukcji wodorem. Stosowany jako dodatek stopowy (do stopów platyny, wolframu, molibdenu), do wyrobu termopar do pomiaru temp. do 2200°C, złącz elektr. katod (np. lamp elektronowych), w spektrometrach mas i próżniomierzach jon. oraz jako katalizator (uwodorniania, procesów reformingu). R. odkryli 1925 W. Noddack, I. Noddack-Tacke.