prądnic
Encyklopedia PWN
urządzenie do wytwarzania iskry elektr. między elektrodami świecy zapłonowej w silnikach spalinowych o zapłonie iskrowym;
ros. elektrotechnik i wynalazca, z zawodu inżynier wojskowy;
elektr. układ napędowy, umożliwiający ciągłą regulację prędkości obrotowej silnika prądu stałego, napędzającego maszynę roboczą;
maszyna
urządzenie techniczne złożone z połączonych ze sobą różnych części (części maszyn), służące do przetwarzania energii lub wykonywania kosztem pobranej energii określonej pracy;
[niem. < łac.],
elektrotechn. każda maszyna elektryczna zaopatrzona w mech. komutator (elektrotechn. ).
układ połączonych ze sobą elementów, umożliwiających przepływ prądu elektrycznego;
