prądnic
Encyklopedia PWN
prądnica elektryczna, generator elektryczny,
rodzaj maszyny elektrycznej przetwarzającej energię mechaniczną ruchu obrotowego w energię elektryczną za pośrednictwem pola magnetycznego;
mała maszyna elektryczna przeznaczona do przetwarzania prędkości obrotowej w jednoznaczny, w stosunku do wartości tej prędkości, a w większości przypadków i kierunku, sygnał elektr. (napięcie lub częst.);
synchronizacja
doprowadzenie 2 lub więcej zjawisk, przebiegów wielkości fiz., procesów itp. do stanu zgodności w czasie.
[gr.],
urządzenie elektryczne złożone z części zdolnych do wykonywania względem siebie ruchu obrotowego (maszyna elektryczna wirująca) lub postępowego (maszyna elektryczna liniowa; silnik liniowy) i przeznaczone do przetwarzania energii mechanicznej w elektryczną (prądnica elektryczna), energii elektrycznej w mechaniczną (silnik elektryczny) lub energii elektrycznej w energię elektryczną o innych wartościach napięcia, częstotliwości, liczbie faz itp. (przetwornica elektryczna);
Hopkinson
elektrotechnik brytyjski;
[họpkınsən]
John, ur. 27 VII 1849, Manchester, zm. 27 VIII 1898, Petite-Dent-de-Veisivi (Szwajcaria),
fiz. rodzaj maszyny elektrycznej prądu przemiennego, w której zwykle tylko jedno uzwojenie (np. stojana) jest zasilane, a siła elektromotoryczna (SEM) indukowana w obwodzie wtórnym (np. w uzwojeniu wirnika), potrzebna do wytworzenia prądu, a więc i elektromagnetycznego momentu obrotowego, powstaje wyłącznie w wyniku indukcji elektromagnetycznej.
