prądnic
Encyklopedia PWN
maszyna elektryczna prądu przemiennego (silnik synchroniczny, prądnica synchroniczna), w której uzwojenie twornika jest zwykle umieszczone w stojanie, a uzwojenie wzbudzenia (zasilane prądem stałym lub przez magnes trwały) w wirniku;
maszyny elektr. o niewielkich mocach elektr. i zazwyczaj o niewielkich rozmiarach: silniki elektr. prądu stałego i przemiennego o ruchu obrotowym lub liniowym (silnik elektryczny), prądnice, elektr. maszynowe elementy automatyki (maszyna elektryczna);
nadajnik radiokomunikacyjny, nadajnik radiowy,
urządzenie, w którym są wytwarzane drgania elektr., emitowane przez antenę (po zmodulowaniu sygnałem przenoszącym informację) w otaczającą ją przestrzeń, w postaci fal radiowych.
układ przenoszenia mocy (stosowany np. w lokomotywach spalinowo-elektr.), w którym moc mech. silnika cieplnego jest przekształcana w moc elektr. doprowadzaną następnie do silnika (lub silników) elektrycznych.
techn. układ zestawiony z 2 obcowzbudnych prądnic o niezależnych obwodach magnet., zmontowanych we wspólnej obudowie i z wirnikami na wspólnym wale;
silnik do napędu statku wodnego (s.o. napędowy, główny) lub do napędu urządzeń na statku, np. prądnic, sprężarek (s.o. pomocniczy);
