przewodzenia
Encyklopedia PWN
stolica Polski i województwa mazowieckiego, pow. grodzki, na Nizinie Środkowomazowieckiej, obejmującej w granicach miasta część Kotliny Warszawskiej, Doliny Środkowej Wisły, Równiny Warszawskiej oraz krańce równin Wołomińskiej i Łowicko-Błońskiej, nad Wisłą (w obrębie miasta 28 km biegu rzeki); ośrodek aglomeracji warszawskiej.
bot. podstawowy rodzaj tkanki roślinnej wyróżniony ze względu na położenie (nigdy na powierzchni) i strukturę — dojrzała tkanka waskularna zawiera zwykle elementy trachearne i elementy sitowe (tworzące waskularne pasma zwane wiązkami waksularnymi, wiązki przewodzące).
wermikulit
minerał, uwodniony glinokrzemian magnezu, żelaza i glinu, o bardzo skomplikowanym i zmiennym składzie chem.;
[łac.],
anat. pierwsza para nerwów czaszkowych (mózgowych) przewodząca bodźce węchowe do ośrodków powonienia (węch) w mózgu u człowieka i in. kręgowców.
