proste
Encyklopedia PWN
mat. funkcja postaci y = ax + b, której wykresem jest linia prosta, nachylona do osi OX pod kątem α, takim że tg α = a (a nazywa się współczynnikiem kierunkowym prostej lub niekiedy jej spadkiem);
demogr. przewidywanie przyszłego stanu i struktury ludności, szczególnie wg płci, wieku i miejsca zamieszkania, stanu cywilnego, poziomu wykształcenia itp.; także prognozy gospodarstw domowych oraz rodzin wg składu osobowego.
odkształcenie, deformacja,
techn. zmiana wzajemnego położenia punktów ciała w wyniku działania sił zewn., zmian temperatury lub zmian struktury związanych ze zmianą objętości.
orientacja
mat. termin pojawiający się w matematyce w różnych sytuacjach związanych z intuicją wyboru stron w przestrzeni (prawy–lewy), a także z obiegiem okręgu (zgodnie ze wskazówkami zegara lub przeciwnie).
[łac.],
mat. przekształcenie płaszczyzny (przestrzeni), które przeprowadza proste na proste i które ma prostą (płaszczyznę) złożoną z punktów stałych (punkt stały przekształcenia);
