postaci wykładniczej
Encyklopedia PWN
mat. funkcja postaci f(x) = ax, gdzie podstawa a > 0 oraz a ≠ 1 (dla a = 1 jest to funkcja stała);
mat. liczby postaci z = a + bi, gdzie a oraz b są liczbami rzeczywistymi, nazywanymi odpowiednio częścią rzeczywistą oraz częścią urojoną z, oznaczanymi a = Re z, b = Im z, a i — jednostką urojoną, tzn. liczbą, która ma własność i2 = –1;
filtracja
elektr. proces przetwarzania sygnałów mający na celu wydzielenie z mieszaniny sygnałów tylko sygnałów o pożądanych właściwościach;
[łac.],
dyfuzja anomalna, błądzenia anomalne,
przypadkowe, niebrownowskie (Browna ruchy) przemieszczanie się obiektów, np. nieregularne szybowanie albatrosów nad powierzchnią oceanu w poszukiwaniu pożywienia lub obserwowane pod mikroskopem nieregularne przeloty bakterii Coli („chemotaksówki”) między przypadkowo rozmieszczonymi chemoatraktantami czy makroskopowe, przypadkowe przemieszczenia jonu He4+ w nadciekłym helu.
mat. funkcje, które mogą być przedstawione lokalnie w postaci sumy szeregu potęgowego;
mat. wyrażenie postaci f(x) = g(x), gdzie f i g są funkcjami określonymi w pewnym zbiorze A, o wartościach w zbiorze B, a x oznacza niewiadomą lub zbiór niewiadomych.
