plazma
Encyklopedia PWN
rozchodzące się w plazmie okresowe zaburzenia pola elektromagnetycznego;
fiz. urządzenie służące do wytwarzania strumienia gazu o bardzo wysokiej temperaturze, → palnik plazmowy.
zjawisko ściskania przewodzącej kolumny zjonizowanego gazu (plazmy) na skutek oddziaływania przepływającego przez nią prądu z polem magnet. wytworzonym przez ten prąd;
fiz. zjawisko zmiany natężenia prądu w obwodzie elektr. zawierającym komórkę z plazmą, zachodzące w wyniku oddziaływania na plazmę fali świetlnej o długości dopasowanej do odległości między poziomami energ. atomów, jonów lub molekuł wchodzących w skład plazmy;
EFDA, ang. European Fusion Development Agreement,
porozumienie zawarte 1999 między Europejską Wspólnotą Energii Atomowej (Euratom) a krajami, które podpisały z nią tzw. kontrakt asocjacyjny, którego celem jest współdziałanie (nauk., techn. i organizacyjne) na rzecz rozwoju syntezy jądrowej i wykorzystania jej jako źródła energii.
palnik plazmowy, plazmotron, generator plazmy,
fiz. urządzenie służące do wytwarzania strumienia gazu o bardzo wysokiej temperaturze (kilkunastu tys. stopni Celsjusza), czyli gazu w postaci częściowo zjonizowanej (plazma);
