plastyczna
Encyklopedia PWN
odkształcenie plastyczne, odkształcenie trwałe,
odkształcenie, które nie zanika po usunięciu sił zewn. (następuje trwałe wzajemne przemieszczenie cząstek ciała);
1945–96 wyższe uczelnie artyst. w Polsce,
Pracownie Sztuk Plastycznych (PSP),
przedsiębiorstwo państw., zał. 1951 w Warszawie;
wybuchowe materiały plastyczne, pot. plastyki, plastiki,
materiały wybuchowe dające się łatwo formować i mające dobrą przyczepność do podłoża;
proces technol., którego celem jest nadanie wytwarzanym produktom wymaganych kształtów (o. ubytkowa, obróbka plastyczna) albo właściwości fiz. i chem. (obróbka cieplna, obróbka cieplno-chemiczna, obróbka cieplno-plastyczna) bądź magnet. (obróbka cieplno-magnetyczna);
