plastyczna
Encyklopedia PWN
gałąź przemysłu obejmująca otrzymywanie metali z: rud i koncentratów, metalonośnych półproduktów z procesów metalurgicznych (pyły, szlamy z procesów elektrolizy i elektrorafinacji metali, głównie cynku i miedzi, oraz żużle), złomu (m.in. akumulatorowego), a także recykling oraz przeróbkę plastyczną odlanych do form metali (odlewanie) w zakładach przeróbki plastycznej (walcowniach, kuźniach, ciągarniach, prasowniach, tłoczniach) na półwyroby i wyroby gotowe, znajdujące zastosowanie w gospodarce, a zwłaszcza w przemyśle maszynowym, budownictwie i transporcie.
najczęstsze określenie krytyki dotyczącej sztuk plastycznych, konwencjonalnie wytyczany obszar w piśmiennictwie na temat sztuk plastycznych, obejmujący wypowiedzi mające charakter publicystyczny, informacyjny, naukowy, literacki — głównie dotyczące twórczości artystów plastyków, współczesnej krytykowi.
proces obróbki plastycznej polegający na kształtowaniu przedmiotów metalowych przez zgniatanie między powierzchniami zbliżających się do siebie narzędzi;
twórczość plastyczna niezależna od ogólnie przyjętych współczesnych konwencji artystycznych, będąca bezpośrednim wyrazem osobowości twórcy, jego uczuć i przeżyć oraz jemu tylko właściwego sposobu postrzegania, porządkowania i opisywania świata.
Początki sztuki prekolumbijskiej sięgają okresu zasiedlenia Ameryki przez człowieka.
stal
przerobiony plastycznie techniczny stop żelaza z węglem zawierający do 2,11% węgla oraz inne pierwiastki pochodzące z surowców i paliw stosowanych podczas otrzymywania stali (składniki zwykłe i domieszki) lub dodawane celowo (składniki stopowe).
[niem.],
