piec
Encyklopedia PWN
w. w woj. mazowieckim, w pow. pruszkowskim (gmina Brwinów), na Równinie Łowicko-Błońskiej, nad Zimną Wodą (lewy dopływ Utraty); roln. zakład doświadczalny.
rodzina kupców i przemysłowców włoskich, działająca w 1. połowie XVII w. w Zagłębiu Staropolskim;
cegielnictwo, strycharstwo,
produkcja ceramiki budowlanej (cegieł, ceramicznych płytek podłogowych i dachówek), wyrabianych z gliny z odpowiednią domieszką piasku i ewentualnie innych substancji nadających trwałość, odporność na wilgoć i ogień, zabarwienie.
cement
sproszkowany mineralny materiał wiążący (spoiwo budowlane), który po wymieszaniu z wodą tworzy plastyczną mieszankę (zaczyn), mającą zdolność twardnienia w wodzie (co jest korzystne dla późniejszych własności wyrobów cementowych) i na powietrzu, dając sztuczny kamień odporny na działanie wody;
[łac. caementum ‘kamień tłuczony’],
cykoria palona, cykoria prażona,
namiastka kawy, susz z korzeni cykorii podróżnik (siewnej), który poddaje się kolejnemu suszeniu i prażeniu w piecach obrotowych (w temp. 165–200°C), następnie mielony i prasowany;
religiozn. w tradycji judeochrześc. upadły anioł strącony przez Boga do piekła za pychę i nieposłuszeństwo.
