dachówka
 
Encyklopedia PWN
dachówka,
wyrób budowlany przeznaczony do krycia dachów (pokrycie dachowe), tradycyjnie — wyrób ceramiczny w postaci płytki zbliżonej kształtem do prostokąta.
Dachówki ceramiczne są produkowane z niskotopliwych, plast. glin, formowane metodami ciągnienia (tłoczenia) lub prasowania i wypalane w temperaturze ok. 1000°C, bliskiej temperaturze, w której rozpoczyna się spiekanie glin; w celu zwiększenia odporności na czynniki atmosferyczne i polepszenia wyglądu, przed wypalaniem dachówki często pokrywa się szkliwem (białą lub kolorową angobą); do krycia kalenic i naroży służą dachówki ceramiczne zw. gąsiorami; najczęściej spotykanymi dachówkami ceramicznymi są: karpiówka, holenderka, dachówka zakładkowa, marsylka, mnich-mniszka (używana do krycia dachów budynków zabytkowych, wież, kościołów); wymiary dachówek ceramicznych to zwykle: dł. 350–400 mm, szer. 160–25 mm, grub. 10,12 lub 16 mm.; dachówkę ceramiczną formuje się w dachówczarkach (prasach pasmowych z ustnikiem lub rewolwerowych, umożliwiających wytłaczanie dachówek o różnych kształtach). Oprócz ceramicznych wytwarzane są inne rodzaje d. Dachówki cementowe (formowane z barwionej zaprawy cementowej); najczęściej produkowane to: karpiówka podwójna oraz żłobkowana. Dachówki szklane wykonuje się ze szkła półbiałego w celu uzyskania naturalnego oświetlenia strychów, kształty jak dachówek ceramicznych. Popularne są blachodachówki — płyty z blachy stalowej lub aluminiowej, profilowanej na wzór d. ceramicznych (co wygląda, tak jakby w jednym arkuszu było wiele sztuk d.).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia