optymalne
Encyklopedia PWN
jeden z twórców i teoretyków naukowej organizacji pracy, wynalazca i racjonalizator procesów technologicznych i produkcyjnych, z wykształcenia inżynier metalurg;
adaptacja
techn. w teorii sterowania automatycznego proces zmian parametrów i struktury układu
[łac.],
algorytm rozwiązywania — za pomocą komputera — złożonych zadań optymalizacyjnych (optymalizacja), w którym wykorzystuje się zasadę doboru wartości zmiennych (stanowiących rozwiązanie zadania) wzorowaną na procesach doboru naturalnego w żywych organizmach;
francuski ekonomista i inżynier górnictwa;
statyst. dział statystyki matematycznej zajmujący się metodami analizy wyników obserwacji zależnych od różnych równocześnie działających czynników.
antagonizm
fizjol. przeciwstawność czynności narządów, np. grup mięśni (zginaczy i prostowników), układów (np. układu współczulnego i przywspółczulnego), ośrodków nerwowych (np. głodu i sytości) i działania hormonów, np. insuliny i glukagonu (insulina obniża, glukagon podwyższa stężenie glukozy we krwi);
[gr. antagṓnisma ‘opór’, ‘spór’],
