ochronny
Encyklopedia PWN
uszkodzenia obiektów na powierzchni ziemi lub pod ziemią oraz inne szkody materialne powstałe w następstwie eksploatacji złóż;
lepka, ciągliwa substancja wytwarzana przez gruczoły śluzowe, wydzielana na zewnątrz ciała (u dżdżownic, ślimaków, płazów, ryb, śluzic) i do światła narządów;
środki zaspokajania indywidualnych potrzeb jednostki i rodziny, których uzyskanie nie jest bezpośrednim efektem własnej pracy; są one podstawowym instrumentem polityki społecznej i formą realizacji zabezpieczenia społecznego;
tarcza
wojsk. broń ochronna powszechnie stosowana przez piechotę i jazdę przed wprowadzeniem broni palnej; sporządzana najczęściej z drewna pokrytego skórą lub metalem;
[niem. < starofr.],
tioalkohole, dawniej merkaptany,
związki org. należące do tioli, siarkowe analogi alkoholi opisane wzorem ogólnym R–SH (R — alkil);
wyrób włókienniczy, w którym spójność 2 układów nitek, względem siebie, w większości przypadków prostopadłych (osnowa i wątki), uzyskano przez ich wzajemne przeplecenie (tkanie);
