tkanina
 
Encyklopedia PWN
tkanina,
wyrób włókienniczy, w którym spójność 2 układów nitek, względem siebie, w większości przypadków prostopadłych (osnowa i wątki), uzyskano przez ich wzajemne przeplecenie (tkanie);
porządek (program) przeplatania nosi nazwę splotu (tkackie sploty). Wzdłuż t. są usytuowane nitki osnowy, poprzecznie wątki; na ich skrzyżowaniu powstają pokrycia: osnowowe i wątkowe. W większości przypadków obustronnie występuje krajka zapobiegająca wysnuwaniu się nitek osnowy i utracie założonej postaci wyrobu; t. może być wykonana z dowolnego surowca, który daje się ukształtować w postaci tzw. liniowego wyrobu; oprócz włókien naturalnych, pochodzenia roślinnego (np. len, konopie, bawełna), zwierzęcego (wełna, jedwab) i miner. (np. dawniej włókna azbestowe), stosuje się włókna chem. i jedwabie sztuczne, także druty, włosie itp. O wartości użytkowej t. decydują: surowiec, struktura, rodzaj wykończenia. Rozróżnia się t.: gładkie lub z okrywą, płaskie lub z reliefem, ścisłe lub ażurowe, drobno lub wielko wzorzyste (wzory żakardowe), jedno- lub wielowarstwowe, otwarte lub zamknięte (węże przeciwpożarnicze, worki). T. dzieli się na bieliźniane, pościelowe, stołowe, odzieżowe, dekoracyjne i specjalne (np. na medtekstylia). Wykorzystywanie nowych materiałów: specjalnych włókien (np. mikrowłókna, kevlar, nomex), błon półprzepuszczalnych (np. Gore-Tex) zwiększa możliwości w zakresie produkcji odzieży (w tym ochronnej).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia