tarcza
 
Encyklopedia PWN
tarcza
[niem. < starofr.],
wojsk. broń ochronna powszechnie stosowana przez piechotę i jazdę przed wprowadzeniem broni palnej; sporządzana najczęściej z drewna pokrytego skórą lub metalem;
osłona stalowa (pancerz) przy dziale lub karabinie maszynowym, chroniąca obsługę; cel do strzelań ćwiczebnych i sportowych.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia