normatywna
Encyklopedia PWN
estetyka
pojmowana jako dyscyplina filozoficzna jest wiedzą o przedmiotach pięknych i przeżyciach z nimi związanych, potraktowana zaś jako oddzielna nauka — jest ogólną teorią sztuki.
[gr. aisthētikḗ (epistḗmē) od aísthēsis ‘wrażenie zmysłowe (nauka o wrażeniach)’],
etologia
filoz. termin wprowadzony do języka filozoficznego w 2. połowie XIX w. przez J.S. Milla i W. Wundta, oznaczający naukę o ludzkim etosie (etos), która bada kształtowanie się charakteru, obyczajów i zwyczajów jednostek lub grup społecznych;
[gr. ḗthos ‘obyczaj’, ‘charakter’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
pierwszy profesor literatury pol. na uniwersytecie w Krakowie;
folklor
synkretyczna, wieloskładnikowa forma lud. kultury symbol.-artystycznej.
[ang. folk-lore ‘wiedza ludu’],
genologia
dział poetyki obejmujący badania teoret. i hist. nad rodzajami, gatunkami i odmianami literackimi;
[gr. génos ‘rodzaj’, ‘gatunek’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
termin zbiorczy obejmujący zróżnicowane przejawy religii naturalnej, występujące w przeszłości i współcześnie na obszarze subkontynentu indyjskiego i rozwijające się z jednej strony w opozycji do indyjskich uniwersalistycznych religii zbawienia (buddyzm, dźinizm) oraz islamu, z drugiej zaś do autochtonicznych religii plemiennych.
