genologia
 
Encyklopedia PWN
genologia
[gr. génos ‘rodzaj’, ‘gatunek’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
dział poetyki obejmujący badania teoret. i hist. nad rodzajami, gatunkami i odmianami literackimi;
zasady genologii sformułował Arystoteles w Poetyce; charakterystykę form gatunkowych razem ze wskazaniami normatywnymi podawały teorie estetyczno-lit. renesansu (J.C. Scaliger), baroku (M.K. Sarbiewski), a zwłaszcza klasycyzmu (N. Boileau); jako dyscyplina nauk., od 2. poł. XIX w. (m.in. F. Brunetière) genologia zajmuje się opisem struktury gatunków lit., analizą ich rozwoju hist., typologią form; bada sposób istnienia gatunku, zasady przekształceń, sposób i zakres oddziaływania na praktykę twórczą i procesy odbioru dzieł lit.; wchodzi w związki z historią literatury, komparatystyką, krytyką literacką, folklorystyką.
Bibliografia
Genologia polska. Wybór tekstów, red. E. Miodońska-Brookes, A. Kulawik, M. Tatara, Warszawa 1983.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia