nasycenia
Encyklopedia PWN
fiz. stan materii występujący podczas oddziaływania promieniowania elektromagnetycznego o dużym natężeniu (światła laserowego) z materią, gdy prawdopodobieństwo przejść wymuszonych (czyli zachodzących dzięki emisji wymuszonej i absorpcji) jest dużo większe niż prawdopodobieństwo emisji spontanicznej (emisja światła).
nasycone węglowodory, węglowodory parafinowe,
węglowodory o cząsteczkach, w których występują tylko wiązania pojedyncze;
stan ferromagnetyka, przy którym wzrost natężenia zewnętrznego pola magnetycznego nie powoduje dalszego wzrostu jego namagnesowania;
związki org., w których cząsteczkach występują, zarówno między atomami węgla, jak i atomami węgla oraz atomami innych pierwiastków, tylko wiązania pojedyncze
