liniowy
Encyklopedia PWN
syntetyczne materiały polimerowe, których gł. składnikiem są polisiloksany, tj. związki wielkocząsteczkowe o szkielecie siloksanowym zbudowanym, podobnie jak w krzemianach nieorg. (krzemiany), na przemian z atomów tlenu i krzemu –O–Si–O–Si–O–;
mat. dla przestrzeni wektorowych U i V — przestrzeń wektorowa oznaczana symbolem U ⊗ V wraz z odwzorowaniem dwuliniowym t: U × V → U ⊗ V, posiadająca własność jednoznacznej uniwersalnej faktoryzacji (dla dowolnej przestrzeni wektorowej W i dowolnego odwzorowania ϕ: U × V → W istnieje dokładnie jedno odwzorowanie liniowe ρ: U ⊗ V → W spełniające warunek ϕ = ρ ⊗ t);
mat. dla operatora liniowego A: H → H (gdzie H jest przestrzenią Hilberta) — zbiór σ(A) tych liczb zespolonych λ ∈ 
, dla których operator Aλ = A − λId nie ma dobrze określonego elementu odwrotnego w algebrze L(H) operatorów liniowych ograniczonych na przestrzeni H;
, dla których operator Aλ = A − λId nie ma dobrze określonego elementu odwrotnego w algebrze L(H) operatorów liniowych ograniczonych na przestrzeni H;
fiz. rozkład natężenia promieniowania widzialnego uzyskany w wyniku jego rozszczepienia na jednobarwne składowe (którym odpowiadają określone długości fal) za pomocą przyrządów spektralnych, np. monochromatora czy spektrografu optycznego; również skład widmowy tego promieniowania.
całokształt spraw związanych z wojskiem i sposobem prowadzenia wojny.
wytrzymałościowe hipotezy, hipotezy wytężenia,
w wytrzymałości materiałów hipotezy podające kryteria osiągnięcia stanu kryt. w złożonych stanach naprężenia.
