kanonem

Encyklopedia PWN

kanon
[łac. canon ‘prawidło’, ‘przepis’ < gr. kanṓn ‘pręt (mierniczy)’, ‘miara’, ‘reguła’, ‘prawidło’, ‘wzorzec’],
muz.:
kanon
[łac. canon ‘prawidło’, ‘przepis’ < gr. kanṓn ‘pręt (mierniczy)’, ‘miara’, ‘reguła’, ‘prawidło’, ‘wzorzec’],
filoz. ogólnie przyjęta norma, obowiązujący wzór, tradycyjny wzorzec, np.: w etyce, estetyce, logice, teorii poznania;
kanon
[łac. canon ‘prawidło’, ‘przepis’ < gr. kanṓn ‘pręt (mierniczy)’, ‘miara’, ‘reguła’, ‘prawidło’, ‘wzorzec’],
szt. plast. reguła, wzorzec, zasada kompozycyjna stosowana w przedstawieniach ciała ludzkiego, układach kompozycyjnych, w konstrukcji proporcji budowli;
kanon
[łac. < gr.],
religiozn.:
w staroż. Grecji model przedstawienia ciała ludzkiego oprac. teoretycznie przez Polikleta w traktacie Kanṓn (niezachowany) i potwierdzony w praktyce w posągu Doryforos.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia