kanonem
Encyklopedia PWN
kanon
muz.:
[łac. canon ‘prawidło’, ‘przepis’ < gr. kanṓn ‘pręt (mierniczy)’, ‘miara’, ‘reguła’, ‘prawidło’, ‘wzorzec’],
kanon
filoz. ogólnie przyjęta norma, obowiązujący wzór, tradycyjny wzorzec, np.: w etyce, estetyce, logice, teorii poznania;
[łac. canon ‘prawidło’, ‘przepis’ < gr. kanṓn ‘pręt (mierniczy)’, ‘miara’, ‘reguła’, ‘prawidło’, ‘wzorzec’],
kanon
szt. plast. reguła, wzorzec, zasada kompozycyjna stosowana w przedstawieniach ciała ludzkiego, układach kompozycyjnych, w konstrukcji proporcji budowli;
[łac. canon ‘prawidło’, ‘przepis’ < gr. kanṓn ‘pręt (mierniczy)’, ‘miara’, ‘reguła’, ‘prawidło’, ‘wzorzec’],
kanon
religiozn.:
[łac. < gr.],