Poliklet
 
Encyklopedia PWN
Poliklet, Polýkleitos, żył w V w. p.n.e.,
rzeźbiarz gr. z Sykionu;
działał ok. 450–415 p.n.e. gł. na Peloponezie; mistrz techniki brązowniczej, twórca wielu posągów atletów (m.in. zwycięzcy olimpijskiego Kyniskosa ok. 450 p.n.e.); zainteresowany gł. aktem męskim zainicjował schemat jego kompozycji opartej na kontrapoście; oprac. teorię mat. kanonu proporcji ciała ludzkiego, ogłoszoną w nie zachowanym traktacie Kanṓn (ustalenie geom. i liczbowych zależności między poszczególnymi częściami ciała, np. głowa = 1/7 wzrostu, 3 długości nosa = wysokość twarzy); założenia te zrealizował w programowym posągu doryforosa (ok. 440 p.n.e.), udoskonalił później w posągu diadumenosa (ok. 420 p.n.e.); wyjątkowo tworzył rzeźby kobiece — Ranna Amazonka (ok. 430 p.n.e.) i tronująca Hera, kultowy wizerunek z chryzelefantyny (wys. ok. 5,5 m, ok. 420 p.n.e.) do jej świątyni w Argos; schemat kompozycyjny i kanon P. stosowano powszechnie do czasów Lizypa.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Poliklet, Diadumenos, 430–420 p.n.e. — Narodowe Muzeum Archeologiczne, Ateny.fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia