kanonem

Encyklopedia PWN

Apokalipsa świętego Jana, Objawienie świętego Jana,

ostatnia księga w kanonie Nowego Testamentu;

[gr. apókryphos ‘ukryty’],

religiozn. starożytne pisma religijne — żydowskie i chrześcijańskie, które nawiązują do literatury biblijnej, ale nie weszły do kanonu.

Bloch

[blok]

Marc

, ur. 6 VII 1888, Lyon, zm. 16 VI 1944, k. Lyonu,

historyk francuski.

buddyzm,

jedna z wielkich religii uniwersalnych oraz system filozoficzny, który wywodzi się z nauki o charakterze etyczno-soteriologicznym, propagowanej na terenie północnych Indii (Bihar i pogranicze Nepalu) na przełomie VI i V w p.n.e. przez Siddharthę Gautamę (Budda).

caccia

[kạczczia],

rodzaj kanonu, popularny we Włoszech w XVI w., odpowiednik fr. chace, z którą łączy go charakter ilustracyjny (naśladowanie odgłosów polowania).

Chryzyp z Soloj, Chrýsippos, ur. 280(?), Soloj (Cylicja), zm. 205(?) p.n.e., Ateny,

filozof gr.;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>