kanon

kanon

[łac. canon ‘prawidło’, ‘przepis’ < gr. kanṓn ‘pręt (mierniczy)’, ‘miara’, ‘reguła’, ‘prawidło’, ‘wzorzec’],

szt. plast. reguła, wzorzec, zasada kompozycyjna stosowana w przedstawieniach ciała ludzkiego, układach kompozycyjnych, w konstrukcji proporcji budowli;

pojęcie kanonu wiązało się z nauką o proporcjach i było wykładnikiem poglądów estetycznych dominujących w danej epoce, jak też wyrazem określonych systemów społeczno-religijnych (kanon w sztuce egipskiej; w sztuce greckiej kanon w rzeźbie stworzył Poliklet, w Rzymie studia nad proporcjami w architekturze prowadził Witruwiusz; problemy kanonu podejmowali w okresie renesansu: L.B. Alberti, Leonardo da Vinci, A. Dürer i inni).