językoznawstwie
Encyklopedia PWN
Baudouin de Courtenay 
, ur. 13 III 1845, Radzymin, zm. 3 XI 1929, Warszawa,
najwybitniejszy polski językoznawca, jeden z największych lingwistów świata.
[bo:duę̣ dö kurtönẹ]
Jan Ignacy Niecisław , ur. 13 III 1845, Radzymin, zm. 3 XI 1929, Warszawa,
strukturalizm
termin upowszechniony w latach 40. XX w.; pierwotnie oznaczał podejście i metodę badawczą stosowane w lingwistyce, następnie stał się nazwą orientacji teoretycznej w antropologii społecznej i kulturowej, badaniach literackich, religioznawstwie i psychologii.
[ang. < łac.],
kierunek w językoznawstwie współcz. stworzony na pocz. XX w.; jego inicjatorem był fr. językoznawca A. Meillet;
językoznawca;
genewska szkoła strukturalistyczna, genewska szkoła językoznawstwa systemowego,
pierwsza szkoła strukturalistyczna;
gramatyka
termin używany w 2 znaczeniach; może oznaczać albo sam mechanizm językowy (tj. zbiór środków formalnych), który pozwala mówiącym posługiwać się językiem, albo naukę o tym mechanizmie;
[gr. téchnē grammatikḗ < grámma ‘litera’, grammatikós ‘dotyczący liter’, ‘literowy’, téchnē ‘sztuka’],
