językoznawstwie
Encyklopedia PWN
językoznawca;
dyscyplina szczegółowa związana z nauką o informacji (informacją nauk.), zajmująca się badaniem zasobów informacji, ich rozwoju i wykorzystania oraz poszukiwaniem rządzących nimi praw za pomocą metod matematycznych;
ros. językoznawca i literaturoznawca;
językoznawca, polonista, slawista;
kierunek badawczy w językoznawstwie stworzony 1875–83 na uniwersytetu w Kazaniu przez J. Baudouina de Courtenay i M. Kruszewskiego;
klasa
językozn. zbiór elementów języka pełniących tę samą funkcję, mających tę samą dystrybucję;
[łac.],
