językoznawstwie
Encyklopedia PWN
językoznawca niem.; twórca gramatyki porównawczej języków indoeuropejskich;
polski antropolog i etnolog, twórca tzw. lwowskiej szkoły antropologicznej o światowym rozgłosie.
jeden z kierunków we współczesnym językoznawstwie, → amerykańska szkoła strukturalistyczna.
dialektologia
dyscyplina językoznawstwa, która zajmuję się badaniem gwar oraz dialektów;
[gr. diálektos ‘gwara’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
językoznawca, polonista, slawista;
w językoznawstwie termin używany m.in. przez L. Hjelmsleva na oznaczenie najmniejszej jednostki językowej mającej swój wykładnik zarówno w planie treści, jak i planie wyrażania (glossematyka).
